هدف عالى قيام امام حسين عليه السلام از زبان خود امام (ع)

قيام مقدس و پرشكوه امام حسين(ع)ريشه در انحراف هاى بـنيادى و اساسى در جـامعه اسلامى داشت. اين انحراف ها زائيده انحراف حكومت اسلامى از مسير اصلى خود از سقيفه به بـعد بـود. كه پس از شهادت على(ع)كلا بـه دست سلسله سفيانى و حزب ضد اسلامى اموى افتاد. بـه گواهى اسناد تاريخى، سران اين حزب هيچ اعتقادى بـه اسلام و اصول آن نداشتند(1). و ظهور اسلام و به قدرت رسيدن پيامبر اسلام(ص)ر، جلوه اى از پيروزى تـيره بـنى هاشم بـر تـيره بـنى اميه، در جريان كشمكش قبيلگى در درون طايفه بـزرگ قريش مى دانستند(2). و بـا يك حـركت خـزنده، بـه تـدريج در پـوشش اسـلام بـه مناصب كليدى دسـت يافتند() و سرانجـام از سال چهلم هجـرى، حكومت اسلامى و سرنوشت و مقدرات امت اسلامى به دست اين حزب افتاد و پس از بيست سال حكومت معاويه، و بـه دنبـال مرگ وى، پـسرش يزيد بـه قدرت رسيد كه اوج انحراف بـنيادى، و جلوه اى آشكار از ظهور ((جاهليت نو)) در پوشش ظاهرى اسلام بود(3).امام حـسـين(ع)نمى تـوانسـت در بـرابـر چـنين فاجـعه اى سكوت كند و احساس وظيفه مى كرد كه در بـرابـر اين وضع، اعتـراض و مخالفت كند. سخنان، نامه ها و ساير اسنادى كه از امام حسين(ع)به دسـت ما رسـيده، بـه روشنى گوياى اين مطلب اسـت. اين اسناد بـيانگر آن است كه از نظر امام، پـيشوا و رهبـر مسلمانان شـرائط و ويژگى هايى دارد كه امويان فـاقـد آنها بـودند و اسـاس انحراف ها و گمراهيها اين بود كه عناصر فاسد و غير لايق، تكيه بر مسند خلافت اسلامى و جايگاه والاى پـيامبـر زده بـودند و حاكميت و زمامدارى آنه، آثار و نتائج بـسيار تلخ و ويرانگرى بـه دنبـال آورده بود.
چـند نمونه از تـاءكيدهاى امام در اين بـاره يادآورى مى شـود:

به ادامه ی مطلب بروید.

دریافت فایل pdf به عنوان نسخه چاپی اشعار

 (واحد)

دریافت فایل:

واحد – حضرت حمزه علیه السلام  

عموی ختم الانبیا/فدای قدر و جاه تو

بُوَد به قلب عاشقان/شرار سوز و آه تو

در راه اسلام/جانت فدا شد

چگونه گویم/با تو چه ها شد

آه و واویلا...

ز بس که کینه از تو داشت/آن دشمن لعین تو

بی حد جنایت کرده بر/وجود نازنین تو

دارم به لب من/آه شرر بار

لعنت به روح ِ/هند جگر خوار

آه واویلا...

فلک بخواند نوحه و/مرثیه ی عزای تو

امان ز اشک خواهرت/که ریزد از برای تو

گرچه به درد و/غم مبتلا شد

اما دگر بر/او کی جفا شد

آه و واویلا...

ولی امان ز کربلا/از پیکری بی سر شده

سیلی و تازیانه و/از دیدگانی تر شده

جان دو عالم/رسیده بر لب

امان ز قلب ِ/محزون زینب

آه و واویلا...

(زمینه)

دریافت فایل:

زمینه حضرت عبدالعظیم

از حرم سیّد الکریم دلا میره کرببلا...

                                            *دل خراب اسیر حسینه دم همه دم

داره نیاز به لطف و عطا و جود و کرم

                                                    میره به سوی درگه او قدم به قدم

کبوتر دلم زده پر به سوی حرم

اهل ری هستیم         مست می هستیم

از عهد قدیم                سیّد الکریم...

     غصه نخور ای جامونده از  قافله ی اهل ولا...

از حرم سید الکریم دلا میره کرببلا...

*به سوی تو یا عبدالعظیم نگاه دلم       سوز کمیل نیمه شبات پناه دلم

می شوره آب حوض حرم گناه دلم            عنایتی آقا به سوز و به آهِ دلم

دل مستت بوده    مظهر جودِ رحمان الرّحیم    سید الکریم

خدا رو لوحِ دل ما نوشته با آب طلا

از حرم سید الکریم دلا میره کرببلا...

*مسلمیه قرارِ تموم سینه زَنا         حرم با صفای تو ای عزیز خدا

می گیره دل تو مسلمیه براتِ بکاء        برا محّرمِ غم شاهِ کرببلا

یادِ سه ساله می زنم ناله      با سوز و وبا آه      اباعبدالله...

از دوری کرببلا  رزق دلم شده بلا

بره یا سید الکریم  یه برات کرببلا... 

 (نوحه)

دریافت فایل:

دلم محزون داغی از قدیم است        عزای حمزه و عبدالعظیم است

کشد پر مرغ دلهامان ز سینه           گهی سوی ری و گاهی مدینه

واویلا...واویلا...

دل اهل ولا از غم شکسته                دو داغ سخت بر دلها نشسته 

منم که سائل بیت الکریمم                     حزین حمزه و عبدالعظیمم

واویلا...واویلا...

بگیرم رخصت از حیّ تعالی                           به نام نامیِ خلّاق یکتا

بِرم با ذکر بانویی حزینه                          مسیر روضه را سوی مدینه

واویلا...واویلا...

دلم گشته به خون آغشته یا رب        امید مصطفی شد کُشته یا رب

دو چشمِ عرش از این غصه خونبار         دو صد نفرین بر هندِ جگر خوار

واویلا...واویلا...

چنان قلبش ز غم گردید مضطر                  تو گویی خم شده قدّ پیمبر

چرا که حمزه میر لشگرش بود               چو حیدر،یاور و غم پرورش بود

واویلا...واویلا...

اگر چه هست شیعه دل پریشان         ولی،لا یَوم،کَ،یَومَک،حسین جان

به تو از جانب اَعدا چه ها شد                       کنار علقمه قدّت دو تا شد

واویلا...واویلا...

نشسته تیر کین بر چشم مستش             علمدارت جدا شد هر دو دستش

دلِ زهرا از این مرثیّه افسرد                          که ضرب آهنینی بر سرش خورد

واویلا...واویلا...  

 (واحد)

دریافت فایل:

زمینه حضرت عبدالعظیم علیه السلام

*هر موقع که میگیره دل خسته ی ما          یاد سحر های حرم کرببلا

ما پا میشیم میایم به پابوس شما

حرمت،ملجأ خوبانه آقا                      حرمت،جنت و رضوانه آقا

حرمت،برکت ایرانه آقا،آقا

ای یار قدیمی،آقا و کریمی،جانها به فدایت،که عبدالعظیمی

*ما که فقط راه حرمت رو بلدیم        بر در تو با نیاز وحاجت اومدیم

روسیاه ِ کرامت ربّ الصّمدیم

دعا کن،یا سیدی برای ما             تا بشیم،اهل مناجات و دعا

به حقّ امام و حقّ شهدا،آقا

تو جلوه ی لطف ِ،رحمان و رحیمی،جانها به فدایت،که عبد العظیمی

ای یار قدیمی،آقا و کریمی،جانها به فدایت،که عبدالعظیمی

*جاری میشه اشک غم عاشق ز دوعین  از حرمِت میره دلا بین الحرمین

با دم  ِ یا عزیز ِ زهرا یا حسین

آقایی که تشنه لب فدا شده              آقایی که کشته از جفا شده

تو گودال،سر از تنش جدا شده،آقا

ای کشته ی بی سر،آلاله ی پرپر،نور دل مادر،ای هستی خواهر

دور از وطنی تو،صد پاره تنی تو،گریم به عزایت،که بی کفنی تو

حدیث (1) امام صادق عليه ‏السلام:

اَلبَرَكَةُ مِن قَبرِ الحُسَينِ بنِ عَلىٍّ عليه ‏السلام عَشَرَةُ اَميالٍ؛

تا ده ميل اطراف قبر حسين بن على عليه‏ السلام بركت است.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص116، ح 41

حدیث (2) امام باقر علیه السلام:

اِنّ الحُسَينَ صاحِبَ كَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَكروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَى اللّه‏ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفسِهِ اَن لا ياتيَهُ لَهفانٌ و لا مَكروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَينِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه‏ُ كُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا يا اُولـِى الاَبصار؛

حسين، بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب ‏زده به شهادت رسيد. پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت‏ زده و رنجيده خاطر و گنهكار و اندوهناك و تشنه ‏اى و هيچ بَلا ديده ‏اى به خدا روى نمى‏ آورد و نزد قبر حسين علیه السلام دعا نمى ‏كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى ‏سازد، مگر اين‏كه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى‏ كند و گناهش را مى‏ بخشد و عمرش را طولانى و روزى ‏اش را گسترده مى ‏سازد. پس اى اهل بينش، درس بگيريد!

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج10 ، ص239 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص 46، ح 5

حدیث (3) امام صادق عليه ‏السلام :

فى فَضلِ زِيارَةِ الحُسَينِ بنِ عَلىٍّ عليه ‏السلام وَ لَقَد حَدَّثَنى أَبى عليه ‏السلام: أَنَّهُ لَم يَخلُ مَكانُهُ مُنذُ قُتِلَ مِن مُصَلٍّ يُصَلّى عَلَيهِ مِنَ المَلائِكَةِ أَو مِنَ الجِنِّ أَومِنَ النسِ أَو مِنَ الوَحشِ و َما مِن شَىْ‏ءٍ إِلاّ وَهُوَ يَغبِطُ زائِرَهُ و َيَتَمَسَّحُ بِهِ و َيَرجو فِى النَّظَرِ إِلَيهِ الخَيرَ لِنَظَرِهِ إِلى قَبرِهِ؛

پدرم در فضيلت زيارت حسين بن على عليه ‏السلام فرمودند: جايگاه آن حضرت از آن زمان كه كشته شده، از فرشته يا جن يا حيوان وحشى كه بر آن حضرت درود مى ‏فرستد خالى نيست و هر چيزى غبطه زائر آن حضرت را مى‏ خورد و خود را به او مى ‏مالد و در نگاه كردن به زائر امام حسين عليه ‏السلام اميد خير دارد زيرا او به قبر امام حسين عليه ‏السلام نگاه كرده است.

کامل زیارات ص325 - مستدرك الوسايل مستنبط المسایل ج10، ص252، ح11952

حدیث (4) امام صادق عليه ‏السلام:

لا تَدَع زيارَةَ الحُسَينِ بنِ عَلىّ عليه السلام و مُر اَصحابَكَ بِذالِكَ، يَمُدُّ اللّه  فى عُمرِكَ و يَزيدُ اللّه  فى رِزقِكَ و يُحييكَ اللّه  سَعيدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعيدا و يَكتُبكَ سَعيدا؛

زيارت امام حسين عليه السلام را رها نكن و دوستان خود را هم به آن سفارش كن، كه در اين صورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى ات را زياد مى كند و زندگى ات را همراه با سعادت مى كند و جز سعادتمند نمى ميرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى كند.

كامل الزيارات ص 152

حدیث (5) امام حسين عليه‏ السلام :

وَ حَقيقٌ عَلَى اللّه‏ِ اَنْ لا يَاْتيَنى مَكْرُوبٌ اِلاّ اَرُدُّهُ وَ اَقْلِبُهُ اِلى اَهْلِهِ مَسْرورا؛

بر خداوند است كه هيچ گرفتارى به زيارت من نيايد مگر آن كه او را شادمان بازگردانم و به خانواده‏اش برسانم.

ثواب الأعمال و عقاب الاعمال ص 98

حدیث (6) پيامبر صلى ا‏لله‏ عليه ‏و ‏آله :

بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَيتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطيتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَينِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَينَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه‏ُ عَلَيهِ ريحَ الْجَنَّةِ؛

به وسيله من هشدار داده شديد و به وسيله على عليه ‏السلام هدايت مى‏ يابيد و به وسيله حسن احسان مى‏ شويد و به وسيله حسين خوشبخت مى‏ گرديد و بدون او بدبخت. بدانيد كه حسين درى از درهاى بهشت است، هر كس با او دشمنى كند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى ‏كند.

البرهان فی تفسیر القرآن ج3 ، ص232

حدیث (7) امام رضا عليه ‏السلام:

 كانَ أبي إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكاً

چون ماه محرم فرا مى ‏رسيد، كسى پدرم را خندان نمى ‏ديد.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج44 ، ص284

حدیث (8) امام مهدی عجل الله تعالی :

لأَندُبَنَّكَ صَباحاً و مَساءً و لأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً.

هر صبح و شام بر تو گريه و شيون مى‏ كنم و در مصيبت تو به جاى اشك، خون مى‏ گريم.

بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 98 - ص 238

حدیث (9) امام سجاد علیه السلام :

 رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِه‏

رحمت خدا بر عبّاس! ايثار كرد و كوشيد و جان فداى برادرش كرد.

خصال ج1 ، ص68 - امالی(صدوق) ص 462

حدیث (10) پيامبر اکرم صلی الله عليه و آله:

إنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ حَرارَةً في قُلوبِ المُؤمِنينَ لا تَبرُدُ أبَداً.

كشته شدن حسين علیه السلام  چنان داغى در دل مؤمنان است كه هرگز سرد نشود.

مستدرك الوسائل و مستنبط المسایل ج 10 ، ص 318